مختصری از حضورم در کسوت کتابداری:
از سال 1379 که وارد دانشگاه قم شدم، در کتابخانه مرکزی مشغول به کار هستم. در این 20 سال گذشته در همه قسمت های کتابخانه مشغول به خدمت بوده ام. در اوایل ورودم به دانشگاه، در بخش فهرست نویسی بودم. یک مدتی در بخش امانت و مدتی هم در بخش مرجع و پایان نامهها . چندسالی هم هست که معاون کتابخانه مرکزی و هم زمان در بخش اطلاع رسانی و تامین منابع در خدمت دانشگاهیان عزیز هستم.
برمی گردم به اوایل دهه 80:
در این سال ها به دلیل نیاز کتابخانه به فهرست نویس و بنده و بیشتر همکاران کتابدار در قسمت فهرست نویسی بودیم. هنوز ار سایت کتابخانه ملی خبری نبود که بشه آنلاین کتاب را جستجو کرد و در چشم بر هم زدنی با شابک! اطلاعات کتابشناختی را در نرم افزا کتابخانه (نوسا) فراخوان کرد. یادمه سی دی کتابشناسی کتابخانه ملی را داشتیم. که به صورت آفلاین بود. سالی یکی دوبار به روز می شد. به همین دلیل بیشتر کتب کتابخانه از طریق سی دی قابل سرج و ایزو نبودند. به خصوص کتب چاپ قم و کتب عربی!. به همین دلیل بیشتر اوقات مجبور بودیم به خود کتاب مراجعه کنیم، فهرست مطالب، مقدمه، پیشگفتار و . .کار سخت و وقت گیری بود. ولی مجبور به این کار بودیم. یادمه بعضی از اوقات از کارشناسان موضوعی هم کمک می گرفتیم. کارلذت بخشی بود. از روی اجبار، حتی شده گذری ، کتاب را مطالعه می کردیم. و همین بهانه ای بود که سر فرصت کتاب را به امانت برده و مطالعه کنیم. و چه بهانه ای قشنگی بود. در اون سال ها کتاب های زیادی را مطالعه می کردم. از کتابداری یک پله فراتر رفته و کتابخوان شده بودم. اگر وضع به همان صورت پیش می رفت شاید، می شدم کتابخوار.
امان از گذر زمان، نفوذ تکنولوژی و تاثیرات (خوب و بد) آن!
و در راس آن سی دی های کتابشناسی کتابخانه ملی و در آخرپایگاه کتب کتابخانه ملی. هر چند سرعت کار بالا رفته و می شود سریع کتب جدید را فهرست نویسی (به قول یکی از دوستان ایزو نویسی) کرد. و در زمان کوتاهی به دست کاربر رساند. ولی این سرعت به چه قیمتی تمام شد. به قیمت کتابدار ماندن و کتابخوان نشدن من و امسال من. به صورتی که الان من کتابدار دیگر با کتابهای کتابخانه خیلی آشنا نیستم. چراکه در کمترین زمان کتاب را از سایت کتابخانه ملی فراخوان کرده و به سرعت هر چه تمام تر به بخش امانت تحویل می دهم . بدون کوچکترین تورقی!. حیف که دیگر عادت مرور فهرست مطالب، و . را کنار گذشته ام و در این امر بسیار موفق عمل کرده ام!. در مقابل کوچک ترین و واضح ترین سوال مخاطبم مجبورم به جستجو بپردازم. چون با کتاب ها غریبه شده ام. کاش می شد خیلی از عادات بد را هم به این خوبی از زندگی حذف کرد.
یه شانسی آورده ام(ایم) که پایگاه های اطلاعاتی مثل ساینس دایرکت، اسپرینگر، اسکوپوس، و . به دادم رسیده اند. وگرنه در مواجهه با مراجعه کننده حرفی برای گفتن نداشتم. البته این موارد هم در بعضی از مواقع کمک حال هست.
جذب مخاطب و ترویج مطالعه و تبلیغ کتابخانه
در مقابل مخاطب و کاربری که به دنبال اطلاعات عمومی، رمان، کتاب تاریخی خوب و . سوال دارد، اگر اهل مطالعه نباشی ، حرفی برای گفتن نداری. بعضی از دانشجوها به به دنبال کتاب کار آفرینی، رمان و… هستند. خیلی وقت ها همکاران بخش های دیگر مراجعه می کنند و دنبال داستان خوب هستند؟ برای خودشان، خانواده شان. این ها مخاطبینی هستند که اگر من کتابدار به کتابخوان تبدیل شده باشم می توانم در جذب آنها به کتابخانه و ترویج مطالعه بسیار موثر باشم.
علت نگارش این نوشته: خادمیاری کتاب و کتابخوانی
بعد از چند سال فرصتی پیش آمد تا با تشویق دکتر محمدی عضو هیات علمی دانشگاه قم و رییس انجمن کتابداران قم، تحت عنوان "خادمیار کتاب و کتابخوانی" در صحن فاطمی حرم حضرت معصومه (س) و با غرفه نمایش کتاب ارتباط مستقیم با جامعه غیر دانشگاهی داشته باشم. این قشر اصلا قابل مقایسه با دانشگاهیان نبوده و نیستند. دارای پراکندگی بسیار هستند. انگار باید به کل جامعه خدامت دهی کنی. از خانم خانه دار، مدافع حرم، خادم حرم، دانش آموز، طلبه و . به غرفه کتاب و کتابخوانی مراجعه می کنند. اینجاست که باید حرفی برای گفتن داشته باشی. کتابی برای معرفی کردن داشته باشی. که اگر اینگونه نباشی باید از دست مخاطب فرار کنی. فوبیای مخاطب!
اگر همیشه و همه جا وضع به این صورت باشد من یکی دوباره اهل مطالعه می شوم. یعنی مجبورم که مطالعه کنم. کتاب را بشناسم و آن را به اهلش معرفی کنم.
به امید کتابخوانی بیشتر و ترویج کتابخوانی
کتاب ,کتابخانه ,مطالعه ,هم ,فهرست ,بخش ,کتاب را ,و در ,کتابخانه ملی ,کتاب و ,در بخش
درباره این سایت